podróż sentymentalna, czyli niedziela w Rzeszowie

Wyskoczyłam w niedzielę do Rzeszowa.
 Na kilka godzin, w zasadzie jeszcze w ramach Wszystkich Świętych, na grób babci i połazić przy okazji po mieście, w którym mieszkałam kilka lat, dawno, dawno temu...

Rynek wypiękniał, rzeźb i pomników różnych przybyło, ulice i domy odnowione, ogólnie ładnie jest i nowocześnie, ba - jedyna w kraju okrągła kładka jest w Rzeszowie.  I samochody! całe niewielkie centrum oparkingowane, że tak to ujmę i zastawione autami, dobrze, że swoje zostawiłam przy starym cmentarzu, bo straciłabym pół dnia na szukanie wolnego miejsca.
Obiad zjadłam w bardzo sympatycznej knajpce czeskiej, w samym Rynku, polecam, pospacerowałam, popstrykałam i zrobiła się nagle szesnasta i ciemno, i trzeba było wracać. I, oczywiście, nie widziałam wszystkiego, co sobie obiecywałam zobaczyć, czy kogoś to zdziwi?
Zapraszam:)

Na wspomnianym starym cmentarzu spędziłam trochę czasu, robiąc zdjęcia mniej lub bardziej zniszczonych lub odnowionych starych nagrobków; pochowani są tu obywatele nie tylko Rzeszowa, zasłużeni i nie, też ponad dwudziestu powstańców z 1863 roku. 

Na niewielkim wzgórzu blisko Rynku znajduje się Plac Cichociemnych

(będzie osobny post); mijamy go 

i wchodzimy  na Rynek, którego pilnuje Tadeusz Kościuszko;)

Pomnik jest repliką; oryginalny, autorstwa Michała Korpala, wzniesiony w 1927 roku, zniszczyli w 1940 r. Niemcy. Nowy, dzieło Piotra Kidy, stoi na rzeszowskim Rynku od 1980 roku. 

Rynek jest dość spory, o kształcie trapezu i pusty, jeśli nie liczyć fontanny, pomnika i dwóch drzewek, w lecie zapewne zastawiony ogródkami (jeszcze stoi kilka); vis a vis ratusza znajduje się wejście do (nieczynnej w tej chwili)  podziemnej  trasy turystycznej.
No i knajpka przy knajpce, a pomiędzy muzeum :) 

Idziemy dalej, ulicą Słowackiego, mijamy skwer im. Kazimierza Górskiego 

i uliczką PCK dochodzimy do jedynej chyba w Polsce, a może i na świecie ulicy, która nazywa się, uwaga - Szopena... I to się nie zmieniło, proszę ja was, od co najmniej 40 lat, choć są zakusy, coby jednak i tak dalej... 😊

A na rogu PCK i Szopena stoi od 1927 roku piękna kamienica, w której mieszkałam trzy lata i mam wspomnienia, teraz siedziba Urzędu Lotnictwa Cywilnego, a w której swego czasu, przed wojną, pomieszkiwał major Dobrzański, czyli słynny Hubal, o czym chyba nikt nie wie, bo, owszem, jest stosowna tabliczka ze stosowną informacją, ale na ścianie innej kamienicy, choć też przy Szopena...

Tuż obok - nowość dla mnie, czyli pomnik  z 2001 roku, Bóg-Honor-Ojczyzna, pamięci żołnierzy Armii Krajowej; obok kamień węgielny, poświęcony, a jakże, przez JPII. Swoją drogą, wybaczcie, kto teraz będzie święcił te wszystkie pomniki, kamienie, żeby one miały odpowiednią rangę?

Dalej - kiedyś skwerek, dziś jak widać; za nim, na wprost pałacyk letni Lubomirskich, a wzdłuż prowadzi aleja, za którą zamek, voila.
W XX wieku był tu sąd i więzienie, też w PRL-u; czasem więźniowie uciekali i, bywało, chowali się za fosą, w ogródku kamienicy z 1927 roku... ;) 

A my wracamy, tym razem reprezentacyjną 3 Maja, przy której m.in muzeum, obok kościół i słynna jedynka, czyli rzeszowskie lo, 

                                      ale za nami taaaki zachód słońca,

a przed - muzycy żywi i mniej żywi, w osobie Tadeusza Nalepy.

Pytamy o kładkę, tę jedyną w Polsce, okrągłą, nad skrzyżowaniem Grunwaldzkiej i Piłsudskiego

                                  i oto ona 😊                              

                                  

I zrobiła się siedemnasta, i czas wracać, i zawsze jest za mało, za krótko, za...
 Ciąg dalszy niebawem, zapraszam:)